توسعه و آزمون مداخلات: خانواده هایی که سود می برند و خانواده هایی که سود نمی برند: رویکرد خانواده محور به اثرات مداخله فرزند پروری

این مقاله در نشست سالانه انجمن تحقیقات پیشگیری 2018 که 29 می – 1 جون 2018 در واشنگتن دی سی آمریکا برگزار شد، ارائه شد.

جولین ون آر دانشگاه آمستردام

دانشگاه پتی لیجن آمستردام؛  دانشگاه برام اوروبیو د کاسترو اوترشت؛  دانشگاه جی جی اوربایک آمستردام

سابقه و هدف: به خوبی مشخص شده است که همه خانواده ها به طور مساوی از مداخلات فرزند پروری برای کاهش رفتار مختل کننده کودکان بهره مند نمی شوند. با این حال، دهه ها تحقیق اعتدال بینش محدودی را در مورد اینکه خانواده ها چه کسانی هستند که کمتر یا بیشتر سود می برند، فراهم کرده است. بنابراین ما از یک رویکرد خانواده محور در مقابل رویکرد متغیر محور برای شناسایی خانواده هایی که سود می برند استفاده کردیم. ما فرض می کنیم که مداخلات فرزندپروری به طور خاص به نفع خانواده های درگیر در الگوهای تعامل شدید مجبور، و نه خانواده های با رفتار کودک به همان اندازه شدید مختل کننده، اما مشکلات فرزند پروری کمتر، و یا خانواده های با مشکلات خفیف تر به طور کلی. 

روش بررسی: خانواده ها ( 387 نفر) در يک مطالعه تصادفی کنترل شده از اثرات مداخله فرزند پروری سال های باورنکردنی شرکت کردند. با استفاده از یک مدل رشد طبقاتی نهان، ما آزمایش کردیم که آیا می توانیم زیر گروه هایی از خانواده هایی را که مسیرهای مختلف (به عنوان نمونه، پاسخ در مقابل عدم پاسخ) رفتار مختل کننده را از قبل از مداخله تا 2.5 سال پس از مداخله نشان می دهند، شناسایی کنیم یا نه. بعد، ما آزمایش کردیم که آیا احتمال نشان دادن پاسخ برای خانواده های درگیر در الگوهای تعامل اجداده ای بزرگتر است، نسبت به خانواده هایی که رفتار شدید مختل کننده کودک دارند، اما مشکلات فرزند پروری کمتر، یا خانواده هایی که مشکلات خفیف تر دارند. 

یافته ها: اکثر خانواده ها (82 درصد) مسیر عدم پاسخ را نشان دادند. در این خانواده ها و مشابه خانواده های کنترل، رفتار مختل کننده کمی کاهش یافته است. تنها 18 درصد از خانواده ها مسیر پاسخ بالا را نشان دادند. در این خانواده ها و متفاوت از خانواده های کنترل، رفتار مختل کننده به شدت کاهش یافت ( dpretest کوهن به 2.5 سال پیگیری = 1.45). همانطور که انتظار می رفت، خانواده های درگیر در تعاملات 20٪ بیشتر احتمال دارد به نفع نسبت به خانواده های با سطح شدیدی از رفتار مختل کننده کودک، اما مشکلات فرزند پروری کمتر، و 40٪ بیشتر احتمال دارد به نفع نسبت به خانواده های با مشکلات خفیف تر است. 

نتیجه گیری: مداخله فرزند پروری سال های باورنکردنی برای یک زیر گروه کوچک از خانواده ها بسیار موثر است. به طور خاص خانواده هایی که مداخله برای آنها طراحی شده بود– خانواده هایی که درگیر تعاملات مجبورانه بودند—بهره مند می شدند. این یافته ها حاکی از آن است که اثرات مداخله فرزند پروری نه تنها بر اساس رفتار مختل کننده کودکان، بلکه بر اساس ارزیابی جامع تر تعاملات خانوادگی اجباری، می تواند بهینه سازی شود.